زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

حسن بن عبداللّه لغذه اصفهانی





حسن بن عبداللّه لغذه اصفهانی، ادیب و نحوی لغوی، از دانشمندان و ادبای اصفهان می‌باشد.


۱ - معرفی اجمالی



ابوعلی حسن بن عبداللَّه لُغذَه (یا لکذه یا لذکه) اصفهانی، ادیب و نحوی لغوی، از دانشمندان و ادبای اصفهان است. از شاگردان زجاج و باهلی و از مصاحبان و معاصران اصمعی، کرمانی و ابوحنیفه دینوری بوده و در عصر خویش در عراق از حیث مقام علمی و ادبی کم‌نظیر بوده است.
صاحب عنوان در سال ۲۱۰ق وفات یافت.

۲ - تالیفات



کتب زیر از تالیفات اوست:
۱. «التّسمیه» ۲. «خلق الانسان» ۳. «خلق الفرس» ۴. «دیوان اشعار» ۵. الردّ علی «ابن قتیبه» فی غریب الحدیث ۶. «الصّفات» ۷. «مختصر النحو» ۸. «النّوادر» ۹. «نقض علل النّحو» ۱۰. «الهشاشه و البشاشه» و غیره.
[۵] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۴۹۹-۵۰۰.


۳ - پانویس


 
۱. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۲، ص۸۷۳.    
۲. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۵، ص۱۲۷.    
۳. کحاله، عمررضا، معجم المؤلّفین، ج۳، ص۲۳۸.    
۴. موسوی خوانساری، میرزا محمدباقر، روضات الجنّات، ج۳، ص۵۹.    
۵. مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۴۹۹-۵۰۰.
۶. بغدادی، اسماعیل، هدیة العارفین، ج۱، ص۲۶۸.    


۴ - منبع


مهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۴۹۸-۴۹۹.    








آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.